Liefde is een leuk ding

Liefde

'Liefde is een leuk ding,' zei de oude man. We zaten op een bankje in het park. Met zijn stok tikte hij een steentje weg. 'Daar kun je wel een boek over schrijven.'
'Dat is ook al gebeurd,' zei ik. 'Er zijn honderden boeken geschreven over de liefde.'
'Echt?' Hij keek me ongelovig aan.
'Ja, en er zijn films over gemaakt, en liedjes, en schilderijen, en..'
'Potverdikke, dacht ik een goed idee te hebben.'
Hij keek ontzettend sip opeens.

Aan de andere kant van de vijver liep een schoolklas kinderen te zingen. De meester en de juf liepen gearmd achter ze aan. Vogeltjes vlogen met takjes langs, mannetjes en vrouwtjes, om samen hun nestjes te gaan bouwen. Eenden in de vijver visten planten voor elkaar uit het water. Zwanen vormden met hun hals witte harten op het water, waar de zon over scheen alsof het de mooiste dag van de eeuwigheid was. Misschien was dat ook wel zo. Misschien was dit wel de mooiste dag die er ooit zou bestaan.

Even later zei de man; 'Ach, ik had er toch niets over weten te zeggen, over de liefde. De echte liefde heb ik nooit gekend.'
'Juist daarover gaan de meeste boeken. Over het ontbreken van die liefde, of over het tragische einde ervan.'
'Echt waar?'
'Echt waar.'

Zijn gezicht veranderde. Hij werd onrustig, wiebelde met zijn voet en prikte met zijn stok gaatjes in de grond.

'Ik moet weg.' De oude man stond op en maakte aanstalten om weg te lopen. 'Ik moet nog veel doen en ik heb niet zo veel tijd meer.' En weg was hij.

Een van de zwanen raakte verstrikt in de takken van een bloeiende treurwilg en stierf een jammerlijke dood, want er was niemand om hem te redden.