maandag 10 februari 2014

Niet zo mooi!

Bijzonder hoe dingen soms samenvallen.

Afgelopen weekeind deed ons popkoor mee aan het Popkorenfestival in Steenwijk. Voorafgaand kregen we een workshop van zangpedagoge Jitske Draijer. 

Wat ze ons als belangrijkste tip meegaf was: zing niet te mooi. Doe niet te hard je best.

Dat kwam me bekend voor. Voor muziek geldt het misschien nog wel het meest.
Niets zo saai als een perfect uitgevoerd nummer.

Juist op die momenten dat je buiten de lijntjes komt, gebeurt er iets. Wat is dat toch? We streven vaak naar perfectie en oefenen ons suf, maar juist als het "mis" gaat, dan worden we pas echt geraakt.

Toch kan een lied, boek, schilderij, whatever, niet zonder vorm. Anders wordt het een vage brij.  Er moet wel een stramien zijn, al was het maar omdat je er anders niet uit kunt glijden. En oefenen, meters maken, eindeloos repeteren, herhalen is ook een must.

En toch gaat het om de momenten die je niet eindeloos gerepeteerd hebt.

Ik vind dit ontzettend interessant om over na te denken. 

Vanmorgen toen ik wakker werd schoot me te binnen: dat is je ziel. Wanneer je onverwacht en vooral onbedacht buiten de vantevoren bedachte vorm komt, (of het nou muziek, schilderen of schrijven is) zie je iets van de ziel. 

Iets maken vergt bovenal van je dat je ergens met je ziel en zaligheid instapt. 



donderdag 6 februari 2014

Katwieltjes

Ik denk nog vaak aan een van de voor mij belangrijkste lessen op de kunstacademie.

We kregen als opdracht een illustratie te maken bij het woord 'katwieltjes'.

Ik liet me door het woord inspireren en maakte tientallen schetsen. Over eentje was ik tevreden, en die werkte ik uit tot een illustratie waar ik best trots op was.

Bij de bespreking vroeg mijn docent: Laat de schets eens zien?
Ik viste 'm tussen de stapel uit, had 'm nog net niet weggegooid. 

En toen zei hij: die vind ik veel en veel beter.

Ik zag onmiddellijk wat hij bedoelde.

Op de illustratie had ik te erg mijn best gedaan. Het was te mooi geworden, te gepolijst, te netjes, te braaf. Het leven was eruit.

En dit is iets waar ik nog altijd heel vaak tegenaan loop, zowel in mijn tekeningen als in woorden.

Heel erg je best doen is niet de manier.
Je moet een balans vinden tussen nonchalance, snelheid, trefzekerheid, intuïtie en concentratie. Durven loslaten. Niet te krampachtig. (Ga d'r maar aanstaan...:-)

Het is alleen zo ongrijpbaar.

Ik kan het nog steeds niet plannen (en nu ga ik een krachtige tekst of tekening maken). Ik denk dat dat nooit zal kunnen, want op het moment dat je precies maakt wat je in je hoofd hebt, wordt het een invuloefening zonder karakter.

Ik heb wel leren vertrouwen op die mix. Het komt wel. (Al is het soms eng als het lang duurt).

Alleen hoe mooi ook, een eerste schets of een eerste tekst vrijwel nooit bruikbaar voor het uiteindelijke doel. Een tekst heeft altijd herschrijven nodig en een schets moet uitgewerkt worden. De echte kunst is om op tijd te stoppen.