Ergens in 1997 had ik een droom.
Ik had een boek geschreven dat een enorme bestseller werd. En toen ik
wakker werd... wist ik het nog.
Snel noteerde ik de hoofdlijnen en het dagdromen kon beginnen. Dit boek
ging ik schrijven, zoveel was zeker! Het voelde als een echte ingeving.
De eerste paar pogingen strandden bij gebrek aan ervaring en de
ingewikkeldheid van het plot. Daarna werd ik in beslag genomen door mijn
illustratiewerk en de eerste boeken die van mijn hand verschenen.
Maar het verhaal van mijn droom liet me niet los. Ik bleef erover nadenken
en deed een paar serieuze pogingen het te schrijven. En toch strandde het steeds
weer.
Nu Zwaartekracht bij de uitgever ligt om te worden geredigeerd, achtte ik
de tijd rijp om Het Verhaal te gaan schrijven. En dan nu écht.
Ik vond het zó bijzonder dat ik deze droom had, dat ik het echt een kans wilde geven. Zo 'uitgekozen' door een verhaal was ik nog nooit geweest.
Na een eerste voortvarend begin liep ik toch weer vast. Uren wandelde ik,
dacht na, las andere boeken. Ik kwam er niet uit. Het plot bleef grote gaten en
(verboden) toevalligheden bevatten, of ik moest het zo veranderen dat de
essentie van wat ik gedroomd had, er niet meer in zat. En dat wilde ik niet,
want ik wilde die droom eer aan doen. Ik had het tenslotte niet voor niets
gedroomd. Dus dat moest erin, maar het plot bleef rammelen.
Maar dat was het ergste niet.
Het ergste was, dat het niet goed voelde, dat verhaal. Het was te on-Iris.
Te creepy. Ik betrapte mezelf erop dat ik er tegenop zag om
bepaalde scenes te moeten schrijven.
En afgelopen vrijdagavond, in bad (ook zo’n onmisbaar schrijversattribuut) nam ik het
besluit: ik ga het niet schrijven. Ik laat het verhaal los. Ik laat mijn droom
los. Sorry, droom, ik was zeer vereerd, en zestien jaar heb ik je bij me gehad,
maar je bent bij de verkeerde persoon terechtgekomen. Iemand anders moet je
schrijven.
Dus als jij binnenkort een droom krijgt waarin je een bestseller schrijft (en het heeft iets te maken met van de trap vallen en reïncarnatie :-) :
maak er wat moois van! Voelsprieten uit!
En prompt, in datzelfde bad, datzelfde moment, kreeg ik een ander idee voor
een verhaal, dat in zeer lichte mate aan mijn droom doet denken, maar wel
helemaal van mij is. Ik laat het nog even sudderen en broeien, maar het voelt al
veel beter.
Heb jij ooit een betekenisvolle droom gehad, waarmee je in het echte leven
iets wel of niet gedaan hebt?