Wat als...

Watalzen komen niet alleen soms ‘s nachts bij me op, maar ook overdag. En dan zijn ze vaak erg leuk. Veel van mijn verhalen zijn met deze vraag begonnen.

Wat als de halfbroer waarvan ik het bestaan niet wist opeens zou aanbellen? (Wish you were here).

Wat als ik een uitnodiging kreeg voor een reünie van mijn middelbare school (Reünie in Rome)

Wat als iemand zo goed kan saxofoon spelen dat ze naar een speciale opleiding kan? (Sanne gaat Solo)

Wat als je gaat logeren bij je geweldig leuke vakantievriendin en het is lang zo leuk niet als op vakantie? (Net als op vakantie).

Mijn nieuwe verhaal: wat als je zielsverwant je niet ziet staan? (werktitel Zwaartekracht)

Enzovoort.

Het is een goeie manier om verhalen te ontdekken of te verzinnen.

Jammergenoeg kunnen die Watalzen mij ook klieren als het gaat om Anne die net iets later uit school komt dan anders, Huib die nog steeds niet gebeld heeft, of als ik iets raars voel in mijn lijf, of als ik mijn moeder bel en ze neemt steeds niet op. Een sterk werkende fantasie en een kleurrijk verbeeldingsvermogen zijn dan niet altijd een pretje:-(

Zeker sinds Anne er is moet ik regelmatig die Watalzen de bek snoeren anders word ik gek. Dat is een van de dingen die ik heel lastig vind aan moeder zijn en waarvan je weet dat het nooit over zal gaan.

Gelukkig sla ik er niet mee op hol en kan ik het op tijd afkappen. 

Het WatAlzen gedicht schreef ik voor Querido’s Poëziespektakel, een ontzettend leuke bundel met heel veel gedichten en prachtige illustraties. Ik stuurde 5 gedichten in en eentje ervan is geplaatst (Geheim Gedicht).

Erg bijzonder om zomaar een mailtje van Ted van Lieshout in mijn mailbox te zien! En mijn gedicht staat zomaar op één pagina naast dat van Karel Eykman! 

De andere gedichten zal ik ook nog wel eens plaatsen.