Vroeger wilde ik archeoloog worden.
Ik verzamelde pijpekoppen, scherven en munten en allerlei andere mysterieuze
voorwerpen. Het idee dat mensen die zoveel honderden jaren geleden in hun handen
hielden, precies dit ouwe ding, ik vind het mateloos fascinerend.
Het voelt alsof je dwars door de tijd echt contact hebt met mensen uit
voorbije tijden. Daarom ben ik ook honderd keer liever bij een ingestorte ruïne
dan bij een hergebouwd kasteel: bij de ruïne voel je de oude tijd veel meer. Ik
hou ook enorm van oude foto’s, vooral van plekken die ik ken en me te
realiseren dat die tijd er écht geweest is en dat dit een momentopname was, een
seconde vastgelegd voor altijd. Heel dichtbij en toch onbereikbaar.
Hoe is het mogelijk dat al die mensen er niet meer zijn en dat wij allemaal nog niet bestonden? Maar dat huis, dat staat er nog steeds en op die stenen liep ik vanmorgen.
Begin dit jaar vond ik op een veldje vlak bij ons huis tientallen pijpenkoppen en oude scherven. Geweldig! Van wie was dit? Wie hield dit vast en wanneer?
En als ik op Schokland loop vóel ik de mensen die daar vroeger, in angst en hoop, geleefd hebben. Net als bij de aanblik van het meisje van Yde.
En bij een bericht als dit gaat mijn fantasie meteen op de loop: http://www.destentor.nl/nieuws/algemeen/binnenland/11855442/Scheepswrak-gevonden-in-IJssel-bij-Kampen.ece
Wat was dat voor reis? Waren ze net op weg, of bijna bij de haven? En hebben ze het overleefd?
Als ik hierna nog een leven mag doen, word ik alsnog archeoloog. Maar er is nog hoop! Een van mijn wensen voor dit leven is om een boek te schrijven over
Schokland of het meisje van Yde. (Dat is al eens gedaan, maar dat geeft niet.) Het
mooie van schrijver en illustrator zijn is dat je van alles een heel klein beetje bent:
psycholoog, acteur, modeontwerper, dramaturg, pedagoog, docent, bioloog, architect, regisseur, en ook een klein beetje archeoloog/historicus:-)
Nou, dat zou ik heel leuk vinden als je daarvoor kiest ( meisje van Yde ) Er is idd een boek over maar jij schrijft het zeker weten weer heel anders. Het thema is inspirerend ....
BeantwoordenVerwijderenEn nu ga ik je link van het scheepswrak lezen. Mijn dochter las hem net ook al voor.
ooh, ja, dat deel ik wel met je hoor. Dat gevoel van tijd en die fascinatie met de mensen die er waren! Ik ben zo'n dromer ook:-) Mooi!
BeantwoordenVerwijderenHa Aritha, fijn te horen! En Miekuh, van jou verbaast het me niks, ik wist het volgens mij ook al van je.
BeantwoordenVerwijderen