dinsdag 16 oktober 2012
De Watalzen
De Watalzen
´s Nachts komen ze tevoorschijn
soms een, soms allemaal tegelijk.
Ze kruipen in mijn kop en
zuigen zich vast in mijn hersenpan.
Eerst zijn ze nog wel aardig en lijkt het niet zo erg,
maar ze gaan dieper en knagen grote gaten in mijn brein:
de afzichtelijke bloeddorstige
giftige onuitroeibareWatalzen.
Wat als mijn ouders echt uit elkaar gaan,
wat als Fatima mij niet aardig vindt,
wat als ik gewoon 'rotzak' had gezegd?
Wat als mijn spreekbeurt niet zo goed gaat,
wat als we gaan verhuizen,
wat als mijn konijn doodgaat?
Wat als ik de waarheid had verteld,
wat als ik alleen naar huis moet fietsen?
wat als we botsen op de maan?
Wat als de poes de weg naar huis niet vindt,
wat als de bomen tot de hemel groeien,
wat als ik nooit leer schaatsen?
Wat als mijn brood weer in de plee wordt gegooid,
wat als ik mijn judo-examen niet haal,
wat als alles lukt?
Wat als ik mijn broers dvd niet terugvind,
wat als ik had teruggeslagen,
wat als alles nooit en toch misschien wat dan?
Gulzig vreten ze mijn slaap
van binnen word ik kaalgeknaagd.
Ogen sluiten helpt geen bal
daar zie ik ze alleen maar beter van.
Pas als het buiten lichter wordt
dan krimpen ze
en stellen die watalzen niets meer voor.
Tot... het weer donker wordt.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Oei, griezelig herkenbaar ;-)
BeantwoordenVerwijderenDit komt me bekend voor!!!
BeantwoordenVerwijderenAkelige nare rot watalzen, gezegend daglicht...
BeantwoordenVerwijderenWe have them here as well, but we call them "GRIMLENS" but they don't come that often any more, maybe because I am old?
BeantwoordenVerwijderenO ... dit zijn mijn reuzen waar ik tegen vecht!
BeantwoordenVerwijderenDank voor jullie leuke en "herken" reacties!
BeantwoordenVerwijderenLeuk! Gelukkig niet meer zo herkenbaar als vroeger
BeantwoordenVerwijderenGelukkig José! Bij mij wordt het ook minder naarmat ik ouder word.
BeantwoordenVerwijderenAunt Grace, I really love the word Grimlens!
BeantwoordenVerwijderen