Afgelopen zaterdag gaf ik een workshop
"Hoe schrijf ik een boek" in het dorp waar ik geboren ben,
Sassenheim. Het was bijna twee uur met de trein.
Ik hou van treinreizen. Het is een van
de weinige momenten dat ik uit het raam kan staren zonder dat mijn
Nuttigheidsdwang me achter de broek zit.
Een paar uur te vroeg was ik er al. Ook
zoiets wat ik heel fijn vind: dwalen door een stad of dorp. Ik liep
langs het huis van mijn oma aan de Zandslootkade, waar mijn moeder en
haar broers en zussen opgroeiden en waar mijn oma tot op hoge
leeftijd woonde. Ik bezocht het kerkhof waar mijn voorouders liggen,
bij een mooie kerk midden in het dorp. Ik wandelde door de straat
waar mijn vader opgroeide en kwam langs het oude schoolgebouw waar
mijn vader en moeder elkaar leerden kennen. Dat moet rond 1963
geweest zijn.
Dit is waar 'ik' begon, zou je kunnen
zeggen. Gek idee. Het had allemaal makkelijk heel anders kunnen gaan,
maar zo ging het en daarom ben ik er.
Lang heb ik hier zelf niet gewoond,
toen ik drie maanden was verhuisden we naar Zwolle. Maar Sassem voelt
nog altijd een beetje van mij, natuurlijk ook omdat we er vaak kwamen.
Ik dronk ergens koffie, at een
boterham en mijmerde over de tijd en dingen die voorbijgaan.
Om drie uur begon de workshop. De
eigenaresse van Boekhandel Wagner had een lange tafel neergezet en
twee van haar dochters verzorgden de koffie en thee. Er kwam bijna dertig man, ongekend veel. Het was heel erg leuk.
Ik ben niet zo'n prater, maar met dit publiek ging het me heel
makkelijk af. Je voelt het als mensen willen horen wat je te
vertellen hebt, en dan gaat het vanzelf.
Voldaan liep ik weer naar het station
en treinde naar huis met in mijn tas twee nieuwe boeken: eentje van
Marcel Vaarmeijer, die er zonder dat ik het wist ook was om onze
afgesproken Boekruil te bewerkstelligen, (Ik Su-Su-Superster en hij
Zwaartekracht) en een boek als cadeau voor mijn workshop. Ik mocht
kiezen en het werd: Achterstallig geluk van Lieneke Dijkzeul.
Leuk dat je de workshops voortzet. Extra veel boeken in November zou ik zeggen. :-) Het terugdenken aan vroegere tijden herken ik. Ben ik ook een ster in. Zoals wellicht voor iedereen geldt ook voor mij dat het heel makkelijk anders had kunnen lopen.
BeantwoordenVerwijderenI enjoyed reading this Iris. After I attended the "Kleuterschool" I attended the "Visserschool" as we called the school, I began grade one I think in 1944, I am not sure. The store Wagner was in those days DeGruyter I am not sure about the spelling. The store smelled so amazing, new books and dusty wooden plank boards, that creaked when people walked on it. I remember saving my money and buying a book(s) In the winter there was a kachel in the store ( I think) It is amazing to think that my baby brother's daughter is there now to have a workshop. That is amazing I wish my brother was here to witness it. But somehow I know he was there to witness it, with that big grin he had. You go girl.
BeantwoordenVerwijderenThanks aunt Grace. I love your words.
BeantwoordenVerwijderen