woensdag 6 februari 2013

En plein public


Jaren deed ik het niet of met de grootst mogelijke moeite en tegenzin: Een praatje houden op een school over mijn werk. Ik lag er een halve of langere nacht van wakker (letterlijk) en voelde me op weg naar een school als een lam ter slachtbank.

Wat had ik nou te vertellen? En wat als ze het niet leuk vonden? Ik vond mezelf nog zo’n ongelooflijke beginneling. Schrijven wilde ik, en tekenen, dat was wat ik kon, maar erover vertellen en een klas een uur geboeid houden is echt een heel ander vak, dat ik niet onder de knie had.  Vond ik. Al die ogen op je gericht, al die verwachting. Ik kon het niet goed handelen. Laat mij als introverte schrijver maar lekker achter de schermen aan mijn boeken werken.
Vooraf dacht ik altijd: ik doe dit nooooit weer. En na afloop dacht ik altijd: ik moet dit veel vaker doen. Zo leuk! Ook al voelde ik me tien jaar ouder. Dus ergens vond ik het toch wel leuk, alleen ik zag er zo geweldig tegenop. Ik had het er niet meer voor over om een nacht echt slecht te slapen en niet te kunnen eten van de zenuwen.
Ik heb zelfs mijn ‘beschikbaarheid’ bij de SSS (een stichting die bemiddelt tussen auteurs/illustratoren en scholen) een paar jaar on hold gezet omdat ik het niet meer wilde.
Sinds een jaar of wat is de knop om. Is het de leeftijd, is het zelfvertrouwen? 
Opeens kwam het besef: het gaat helemaal niet om mij, het gaat om wat ik te vertellen heb. En heb ik dat? Ja. Dat heb ik. Het is misschien een beetje wazig, maar ik zag opeens hoe de energie moest stromen: niet van het publiek naar mij, maar van mij naar het publiek. Ik moest uitgaan van mijn kracht, en niet van de verwachting van het publiek. En dat werkte.
De eerste twee maanden van dit jaar al vier (waarschijnlijk vijf) presentaties over mijn werk op verschillende plekken en met verschillend publiek, en vijf workshops. 10 keer optreden! Meer dan ik het hele vorige jaar gedaan heb.
Wat is jouw overwinning?!

4 opmerkingen:

  1. Een heel mooie overwinning en mooi beschreven!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. voor mij, als iemand die op n podium (lees ook: klaslokaal) tot leven komt, is je conclusie geweldig. Inderdaad, het gaat om je verhaal! Om het verhaal! mooi gezegd! :)

    BeantwoordenVerwijderen