Mijn echtgenoot en ik leven al ruim vijftien jaar in een
behoorlijke staat van harmonie met elkaar. We zijn op elkaar ingespeeld en weten
wat onze sterke en minder sterke kanten zijn en ieder heeft, daarmee rekening
houdend, zijn taken in huis.
Zo gaat hij grotendeels over de inrichting van het huis aangezien ik daar geen gevoel voor heb, en hij wel. Ik heb de tandarts-/ gynaecologenstoel nog weten te weren in onze kamer, maar voor de rest mag hij zijn gang gaan.
Echter! Er is één ding waar ik op sta en dat is: de
boekenkast moet in de woonkamer.
Niet boven in de stuud, of liever nog in dozen op de zolder. De gruwel.
(dit is vermoedelijk ongeveer de helft: verspreid in stapeltjes liggen er nog enkele tientallen door het huis (sorry Huib, je wist waar je aan begon :-) en op mijn werkkamer staat ook een boekenkast)
Mijn boeken zeggen iets over wie ik ben. En dat niet
alleen tegen de buitenwereld-kijk-mij-eens-belezen zijn, maar vooral tegen
mijzelf. Mijn boeken zijn met mij meegegroeid, ik heb er veel herinneringen aan.
Van veel weet ik nog wanneer ik het kocht, of van wie ik het kreeg. Af en toe
blader ik er weer eens doorheen, sommige boeken zal ik nooit meer lezen, andere
staan al jaren op de To Read lijst. Allemaal horen ze bij mij. Slechts heel af
en toe doe ik er eentje weg. Misschien zelfs, hoewel ik aarzel om het te zeggen,
misschien hou ik zelfs van mijn boeken.
En daar kom ik nog even op mijn vorige blog terug: dat
zal ik nooit over een ebook zeggen. Een boek is écht meer dan alleen het
verhaal. Voor ik de ereader kreeg had ik daar nooit zo bij stilgestaan. Er zit
veel meer liefde in een boek dan in een ebook (de liefde van de vormgever, de
fotograaf, de zetter, de drukker, de uitgever) en dat voel je.
Een ding pleit echter zeer voor de ereader: in bed leest ie stukken fijner dan een dik boek waar je altijd voor een van de twee pagina's het hele boek op moet tillen waardoor je één koude arm krijgt en
een stijve nek (als je op je zij ligt) of twee koude armen en een klagende echtgenoot over het dekbed
teveel aan een kant. Dat dan weer wel.
Hier staan de boekenkasten is de werk-/ speel-/ discokamer. De woonkamer is niet zo groot, daar passen ze niet, maar zo staan ze toch dichtbij. Op elk van de twee kinderkamers staat ook een boekenkast en sinds eergisteren zweven bij ons in de slaapkamer verboden boeken. Hoe, dat zal ik je zo op twitter laten zien.
BeantwoordenVerwijderenE-books are great when eyesight get a little dimmer. But books are and always have been my friends.
BeantwoordenVerwijderenHet is het eerste waar ik naar kijk als ik bij iemand kom: de boekenkast. Altijd fijn, gevulde kasten, want dan heb ik iets te kijken ;-)
BeantwoordenVerwijderenEn hier zijn we voor de en-en-en situatie gegaan: boekenkasten in de woonkamer, slaapkamers én op mijn werkkamer op zolder (dat is de grootste).
Aunt Grace: that is a great advantage! Do you have a ereader?
BeantwoordenVerwijderenMyrna: Ja, dat doe ik ook:-) En dat tweede ook:-)
Het schrift
BeantwoordenVerwijderenZwijg gij zinloze
U liet het boek gesloten
Onwetendheid u eeuwigdurende nacht
U versaagt het immers te ontwaken
Heilzaam is hij die het tot zich neemt
Alleen het schrift zal ons immer leren
© schrijver Ivan Grud
Ongelezen schrift
BeantwoordenVerwijderenEn daar op de bovenste plank
Geheel en al plat gedrukt in een hoekje
Daar, daar vond ik het
Het onvolprezen dichtersboekje
Angstig het te beduimelen
Pakte ik het kleinood voorzichtig beet
Om bij het lezen van het eerste strofe
Bijna van het trapje af te tuimelen
Velen schitterende verzen in kleine boekjes
Geschreven uit het hart dan wel naar het leven
Blijven ongelezen verborgen in de kast
Omdat het niet bij de gebonden literatuur past
Daar, ja daar boven op die plank
© Schrijver Ivan Grud
Hoi Ivan, bedankt voor je mooie gedichten. Ze raken aan een belangrijke vraag: wat is de macht en daarmee de verantwoordelijkheid van de lezer? Zonder schrijver geen verhaal, en zonder lezer??
BeantwoordenVerwijderenIk heb ook heel lang zo gedacht. Inmiddels hebben tientallen dozen met boeken nieuwe lezers gevonden en ruimte gemaakt in huis. Mijn boeken staan nu op mijn ereader, telefoon en tablets. Waar ik ook ben, wat ik ook voor apparaat bij mij hebt, het weet waar ik de laatste keer gebleven ben en vraagt: 'Je bent verder op je telefoon? Synchen?' Sinds ik electronisch lees, lees ik veel meer en vaker.
BeantwoordenVerwijderenDe omslagen mis ik wel, net zoals ik platenhoezen mis. Maar aangezien ook de cd's inmiddels verdwenen zijn, acceoteer ik dat verlies.
De inhoud is gelukkig niet veranderd en het lezen zelf ook niet (al is het op mijn leeftijf fijn dat ik 's avonds het lettertype een tandje groter kan zetten :))