woensdag 4 december 2019

Niet alles ging goed dit jaar


2019

In december bekruipt mij toch altijd de neiging om terug te kijken.

Ik wil niet zo iemand zijn bij wie (online) alles alleen maar goed lijkt te gaan, het ene boek na het andere, de leukste klus gevolgd door een nog leukere. Er gaan ook dingen minder goed. Tot nu had ik aarzeling om het daarover te hebben. Maar het hoort wel bij ons leven nu.

Het was een enerverend jaar.

In mei werd mijn Huib ziek. Als gevolg van een (al langer bekende) auto-immuunziekte had hij een flinke ontsteking in zijn lijf, die dit keer maar niet overging, met alle ellende van dien. Een week ziekenhuis volgde, een batterij aan medicijnen, een darmoperatie als het zwaard van Damocles boven ons hoofd.

Toen hij net een paar dagen thuis was, werd hij op de ochtend van 3 juli onwel. In het ziekenhuis bleek dat hij een herseninfarct had, vermoedelijk niet zijn eerste.

We schrokken ons natuurlijk te pletter. We hielden ons vast aan het feit dat hij ondanks alles nog  kon praten en wist welke dag het was, dat soort dingen. Maar hij kon niet eens zijn ogen opendoen zonder extreem duizelig te worden. Hij kon alleen maar liggen.

De avond dat ik met onze dochter naar huis reed en hem achterliet in het Isala, zonder te weten hoe hij de nacht door zou komen, zal ik nooit vergeten.

Van het appje dat ik de volgende ochtend van hem kreeg schieten nog de tranen in mijn ogen: Ik ben rechtop naar de plee geweest. Joepie!

Zowel appen als lopen was de dag ervoor ondenkbaar geweest.

We hebben ongelooflijk veel geluk gehad. Het had heel anders kunnen aflopen, daar zijn we ons nog altijd van bewust. De ontsteking, die vermoedelijk de oorzaak was van het infarct, wordt met fikse medicatie onderdrukt, met succes gelukkig.

Behalve een hardnekkige vermoeidheid lijkt hij er niets aan overgehouden te hebben. Jammergenoeg wordt dat maar heel langzaam iets beter. En veel medicijnen hebben natuurlijk ook hun bijwerkingen. We hopen dat hij ooit weer de oude wordt, maar dat weet niemand. Boven alles zijn we vooral blij dat hij er nog is. 


12 opmerkingen:

  1. Jee! Wat een heftig jaar voor jullie! Houd elkaar inderdaad nog maar eens stevig vast. Alvast een rustiger 2020 gewenst!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. heftig voor jullie, ontroerend en dapper om er open over te zijn. een heel goed volgend decennium! voor jullie toegewenst

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Wow Iris, dat is niet niks. Inderdaad ontroerend en dapper verhaal. Heel veel gezondheid en liefde samen gewenst!!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Jeetje! Heel veel beterschap, herstellen van zulke klappen kost bergen energie, dat kennen we hier ook. Manlief had ook eens flinke ontstekingen... maar dan ook nog zo'n infarct er over, zware kost. Gelukkig ook die prachtige foto, Leve de Liefde!

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Dat 2020 voor jullie een prachtig gezond jaar mag gaan worden.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Wat een mooi openhartig verhaal!
    Stoer dat je dat vertelt.
    En veel geluk in 2020 samen!

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Jeetje Iris en Huib, wat een verhaal...
    Heel veel sterkte geduld en nabijheid gewenst bij het verder herstel.

    Liefs, Lisette

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Deze reactie is verwijderd door de auteur.

    BeantwoordenVerwijderen