Het mooie van kunst

Vorige week waren Anne en ik op de thee bij de beleidsmedewerker Cultuur van de Gemeente Noordoostpolder. Hij liet me een nog te realiseren kunstwerk zien dat gemaakt wordt in het Zwartemeer.

Pier en Horizon, onder andere gebaseerd op Pier&Ocean van Mondriaan.
Het kunstwerk wordt gemaakt door Paul de Kort www.pauldekort.nl

Prachtig vind ik het. Echt heel mooi. Het lijken wachtende schepen, of spijkers, of een vlucht vogels, maar het zijn beweegbare rietkraggen die op de wind reageren en met het stijgende en dalende water meezakken. Het komt te liggen tegenover een strekdam van voor de inpoldering.
Elke ochtend om half acht zal de zon zich altijd in een lijn bevinden met die niet meer bestaande strekdam, elke keer een stukje hoger. Een webcam zal elke dag een foto op internet plaatsen.

Het wordt een nieuw landschapskunstwerk in de polder, waarvan er nog zes zijn. Een wilde ik al heel lang graag zien: de Groene Kathedraal.

Vandaag maakten we een tocht door de polder, naar de Kathedraal. Bammetjes gesmeerd, fototoestel mee, en weg. Eventueel zouden we nog langs een van de andere zes rijden. We wisten niet precies wat we konden verwachten dus we hielden onze ogen open.

Onderweg zagen we een stenen afscheiding in het landschap. Is dat de kunst al? hoorden we van de achterbank en ze verwoordde mijn gedachte.

Ja, waarom eigenlijk niet?

Door kunst ga je anders naar de wereld kijken. Een gewoon hek of een reeks traag draaiende windmolens kunnen minstens zo fraai zijn.

Ik herinner me een van onze eerste vakanties, in Denemarken. Tegen zonsondergang reden we langs een glooiend veld waarop met regelmatige tussenruimtes enorme in plastic ingepakte poef-vormen lagen. Het zwarte plastic glom in de ondergaande zon. Mijn eerste reactie was: wat prachtig, op deze plek, hier, zo'n mooi kunstwerk.

Tot ik me realiseerde dat het natuurlijk gewoon ingepakt hooi was. Dat maakte de aanblik niet minder mooi, integendeel. Hoe mooi is het als je ook door gewone dingen gegrepen kan worden?

Dat was het moment dat ik besefte wat kunst kan doen. Je krijgt er een andere bril door.

De Groene Kathedraal is een bomengroep gebouwd op de plattegrond van de Kathedraal van Reims. Nu was het wat kalig, maar in de zomer schijnt het licht van bovenaf tussen de bomen (stel ik me zo voor) net zoals in de Kathedraal.

Een eindje verder is in het bos dezelfde plattegrond juist uitgespaard, zodat daar een open plek ontstaan is.

Ik kan niet wachten tot Pier en Horizon af is.