maandag 24 maart 2014

Geen tweede

Ons kind is geen type om enig kind te zijn.

Dat doet mij wel eens pijn.

Wij waren zo blij dat er toch een kind kwam dat we de wens voor een tweede nauwelijks in durfden te dienen.

We zouden het wel zien.

Er kwam er niet nog een.

Dus groeit Anne op als enig kind. Een enig kind dat geen type is om enig kind te zijn.

Je maakt haar niet gelukkiger dan met een speelkameraad. Alles wordt honderd keer zo leuk als er een vriend(innet)je bij is. En dat mag altijd natuurlijk. Maar het moet wel geregeld worden. En er is er niet altijd een voorhanden.

En zo'n vriendinnetje gaat ook weer naar huis.
Het is dan wel erg stil in huis. Dan zit ze in een huis met twee saaie, oude volwassenen die niet altijd zin hebben in een spelletje.

Ik had het anders voor ogen, toen we besloten een gezin te stichten. Een huis vol herrie, lol, rommel, gedoe, leven.




Nu zijn alle Eerste Keren tegelijkertijd Laatste Keren. Het gaat allemaal ongelooflijk snel voorbij.

Natuurlijk weet ik dat een broertje of zusje helemaal geen garantie is dat je leuk samen kunt spelen. Maar leg dat maar eens uit aan een verdrietig kind dat huilend thuis komt na een middag spelen bij een groot gezin.

Dat doe ik dus ook niet. Ze mag verdrietig zijn. Gelukkig duurt dat nooit lang. Ik ken geen vrolijker en opgewekter kind dan dat van ons.

Maar toch had ik haar graag een broer of zus gegund. 

Mijn grootste wens is in vervulling gegaan: ik ben moeder. Of het nu van een of meer kinderen is, heb ik nooit zo belangrijk gevonden. Maar voor haar is het anders. 

Als ze volwassen is, is er niemand om die hele specifieke herinneringen op te halen, zoals ik met mijn broer kan. En mocht er zorg voor ons nodig zijn, dan staat zij er uiteindelijk alleen voor. Hoewel er ook hier geen garanties zijn. Hoeveel mensen zijn er niet voor wie hun broer of zus een vreemde is?

Er is niets aan te doen. Zo gaat het gewoon.

Soms denk ik wel eens, hadden we niet wat meer ons best moeten doen? Niet toch de medische molen in voor een tweede?
Nee, dat hadden we niet. Een tweede had er mogen komen omdat die ongelooflijk welkom was geweest, maar niet alleen als speelkameraad voor de eerste.

Het is gegaan zoals het gegaan is en ik ben enorm trots op onze sociale, lieve, fijne meid. Zij redt zich wel.  

16 opmerkingen:

  1. Dat denk ik ook, dat ze zich wel redt. Wat goed dat je haar haar verdriet gunt.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Mijn oudste (4 jaar verschil) vroeg toen ze 7 of 8 was om een zusje. "Maar je hebt toch een zusje?" "Ik bedoel een lief zusje" antwoordde ze.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ik ben enig kind. Ik kan me niet herinneren dat ik er écht verdrietig over was als kind. Maar hoe ouder ik werd, hoe meer ik de waarde van een broer of zus in zag. Ook bij mij is het niet anders, en ik red me prima. Ook al kan ik nog steeds een tikkeltje jaloers zijn op broers en zussen; ik weet gewoon niet hoe dat vóelt! Ik beleef dan ook intens plezier om mijn kinderen samen te zien spelen, hun band te zien groeien.
    Ja, dat is mooi, maar niet voor iedereen weggelegd.
    Geen zorgen, ze komt prima terecht! Kijk maar naar eh...mij..:)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dank voor je reactie. Je weet ook gewoon niet beter als enig kind of met hoeveel broers/zussen je ook opgroeit. En gelukkig zegt het helemaal niks over geluk, tevredenheid of wat dan ook. Het is gewoon een van de vele factoren die je tot een mens maken :-)

      Verwijderen
  4. Het is niet eerlijk verdeeld he. Onze Anne vindt wel eens dat ze veel teveel brusjes heeft. Tja. Ook zij redt zich wel ;)
    Enne, ze staat er vast niet alleen voor later, kan niet anders dat zo'n leuk kind een heel leuke partner vindt!

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Ach Anne... Mijn beste vriendinnetje van vroeger zat in dezelfde situatie. Was er vaak boos om op haar ouders, jaloers op mij. Maar ook haar ouders konden er niets aan doen, die tweede wilde niet komen. Het is niet anders, sommige dingen kun je niet kiezen. Het gemis voor Anne is er evenzogoed voor jou en Huib. Samen er over praten helpt vast al (voor mijn vriendinnetje was daar niet veel ruimte voor, die voelde zich daar eenzamer door dan had gehoeven).

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Je stuk raakte me recht in mijn hart. Dit is een kant van het niet uitkomen van onze wens voor een tweede (en derde) die ik mij nog niet op die manier had gerealiseerd. Onze zoon is 5 1/2. Hij heeft me misschien 2 keer gevraagd waarom hij geen broertje/zusje heeft, maar nu neemt hij nog genoegen met een antwoord in de trant van niet iedereen heeft dat of niet iedereen krijgt een kindje die dat wil. Maar echt besef heeft hij nog niet wat het op den duur gaat betekenen. En ik had echt al vaak gedacht dat ik het zo jammer voor hem vindt, maar zo als het binnenkwam toen ik dit las nee dat niet. Je hebt het mooi geschreven.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Dank je wel Nicolet, wat een mooie reactie. Het is jammer dat je kind, elk kind, in zijn leven tegen moeilijkheden gaat lopen en dat je hem daar als ouder niet tegen kunt beschermen. De een heeft gescheiden ouders, de ander een handicap in het gezin, of een slechte relatie met broer of zus of juist geen broer of zus. En je kunt ook niet weten hoe het anders geweest zou zijn, en sommige kinderen vinden het helemaal prima en moeten er niet aan denken om een broer of zus te hebben.

    Maar het moment dat je zoals ik geconfronteerd wordt met de onmacht om het verdriet bij je kind weg te nemen, ja, dat was wel echt even slikken ja. Gelukkig overheersen de mooie momenten volop.

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Ja poehee. Mooi geschreven. Anne groeit op in een heel liefdevol nest! Enneh, hier wordt naast het fijne spelen ook steeds 'fijner' ruzie gemaakt. Ook vast en zeker erg leerzaam maar eh, best vermoeiend en luidruchtig soms. Nichtje van 5 ( broer-/ zusloos) stond er zondag vol afgrijzen naar te kijken toen ze getuige was van zo'n aanvaring tussen onze oudste twee. Misschien moeten wij jullie eens uitnodigen om ook die kant even te belichten;-)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Daar ben ik me ook van bewust, Miek:-) Ik merk dat Anne helemaal niet gewend is aan kibbelarijtjes en ruzietjes met vriendinnetjes onderling, daar raakt ze nog wel eens van overstuur. Te weinig training, zeg ik dan :-)

      Verwijderen
  9. Met een brok in mijn keel stuur ik jou, Huib en jullie mooie Anne een live knuffel Mx

    BeantwoordenVerwijderen
  10. "Een tweede had er mogen komen omdat die ongelooflijk welkom was geweest, maar niet alleen als speelkameraad voor de eerste".
    I am very happy with this quote Iris. Our daughter is and has been (she is 54 by now) a very well adjusted wife, mother, professional. She too wanted brothers and/or sisters. I also wanted more babies. I also had to learn to be happy with our small family. It is s hard to see your child crying, you want to fix everything for them. Even now I find it hard to see our daughter unhappy. She too like you and Huib and us have to accept what God gives us in life. Just love and enjoy her and help her to deal with life's disappointments.

    BeantwoordenVerwijderen