In je blootje naar een feest gaan

Het boek is geschreven, het werk is gedaan.

Nadat je de zoveelste en nu echt allerlaatste versie hebt verzonden is het out of your hands. Je kunt er niets meer aan veranderen.

Na een paar weken of maanden wordt het boek bij je thuisbezorgd en niet lang daarna ligt het in de winkels. Althans, dat hoop je. Vanaf dat moment begint ook het Grote Googelen. Lezen mensen het? Wat vinden ze ervan? Wordt het gerecenseerd?

De schrik is groot als de titel van het boek in de zoekresultaten verschijnt. Je klikt erop en je ogen vliegen over de tekst. Vreugde als ie positief is, een knoop in je maag als er kritiek is.

Zo werkt dat nou eenmaal. Een boek uitgeven is in je blootje naar een feest gaan.

Het ergste is als er helemaal niets over je boek gezegd wordt.

Zwaartekracht heeft tot nu toe zes recensies en die zijn alle zes uitgesproken positief. Ik ben daar natuurlijk heel erg blij mee. Het is meer dan ik had durven hopen, omdat ik zelf erg kritisch ben op wat ik schrijf. Ongeveer tien minuten nadat ik de Allerlaatste Versie had verstuurd, bedacht ik al dingen die ik beter had moeten doen en tegen de tijd dat het uitkwam had ik het liefst nog een Allerallerallerlaatste versie geschreven. Kritiek in recensies neem ik dan ook graag ter harte om er mijn voordeel mee te doen voor een volgend verhaal.

Je kunt nooit helemaal inschatten of in de hand houden hoe een verhaal opgevat wordt door anderen. Eigenlijk zijn er twee verhalen: het verhaal dat ik schreef en het verhaal zoals het gelezen wordt door de ander. Het eerste is van mij, het ander is dat niet.

Het grappige is dat recensenten en lezers soms dingen in mijn verhaal lezen die ik er zelf niet in zag. Drie van de recensies hebben het over 'catfishing', je online anders voordoen dan je bent. Ik kende die term wel, maar tijdens het schrijven is die niet een keer in me opgekomen. Ha leuk, Zwaartekracht gaat dus over catfishing!

Over mijn eerste boek Sofie komt te laat (waarin Sofie in een erg rommelig huis woont) schreef een recensent: "En mogen we het boekje ook opvatten als een milde kritiek op tweeverdieners die de regie over hun huishouden zijn kwijtgeraakt?"

Ik heb erom geglimlacht: daar had ik nou zelf helemaal nog niet aan gedacht.

Reacties van lezers zijn goud waard. Een boek is niets zonder lezers. Het is een theaterstuk waar je hart en ziel in ligt en dat je erg goed geoefend hebt opvoeren voor een lege zaal.