Wat lome dagen doen

Vakantie is voor mij: een enorme stapel boeken lezen en lekker eten. 

Meer niet. En als de man en het kind zich ook vermaken, heb ik niets meer te wensen. Ik hoef geen hoge bergen te beklimmen of op hete campings te hangen.

Helemaal verdwijnen in een boek is wel lastig als je zelf schrijft. Het is als de kok die ergens eet en zich voortdurend afvraagt wat er in het gerecht zit en hoe dat klaargemaakt is, en wat hij er zelf van vindt. 

Erg? Aan de ene kant wel, want ik word steeds kritischer. Aan de andere kant stijgt mijn waardering voor goed geschreven boeken kwadratisch. Omdat ik weet hoe moeilijk het is. 

Zo las ik onlangs Perfecte Stilte van Thomas Verbogt. Mooi en licht geschreven, maar ik kreeg een klap na, toen ik me realiseerde wat ik nou eigenlijk gelezen had. En ik las 'twee meisjes' van Siska Goeminne. Ontroerend mooi, klein verhaal. De kracht van de eenvoud.

Ik schreef het al eerder, maar nergens krijg ik meer inspiratie van dan van lezen. Dat is fijn, maar wakkert soms ook zo de schrijflust op, dat ik er onrustig van word. En dat terwijl ik me voorgenomen heb even niks te schrijven. 

En dan staat mijn ipad ook nog vol met boeken uit de vakantiebieb-app (aanrader!)

Maar juist in deze lome dagen krijgen (eerlijk gezegd denk ik: nemen) ideeën de ruimte. Het kan iets zijn wat dochterlief zegt, (ze wilde bijvoorbeeld ongebruikte woorden op Marktplaats zetten)  of iets wat ik hoor of zie (er lopen twee mannen over straat met een deur. Stel dat je daar doorheen kunt en in een andere wereld terechtkomt) of zomaar een gedachte die de kop opsteekt (een workshop vrienden kleien) en er zit alweer een nieuw boek in mijn hoofd. 

Ik heb me er bij neergelegd en ga de zomer tegemoet met een stapel boeken en mijn notitieboek. En mijn blote voeten op tafel.