The making of...

Tijdens het tekenen vanochtend bedacht ik me hoe leuk het zou zijn als anderen eens konden zien hoe ik een tekening maak. Hoe lang ik soms zit te pielen op de juiste gezichtsuitdrukking, een voetje, een handje.

Voor ik begin met tekenen, zoals in het filmpje, heb ik al een heel proces doorlopen.

Van de opdrachtgever heb ik de tekst gekregen, het formaat, en weet ik of het in kleur mag of in zwart-wit.

Ik lees de tekst en kies het geschiktste moment om te illustreren. Dat is iets wat ik op gevoel doe en bijna niet uit kan leggen. Waar zit de meeste emotie? Of is het moment er vlak voor beter? Of het spannendste stukje? Of juist het grappigste?

Voor een omslagtekening is dit soms het gedeelte dat het meeste tijd in beslag neemt. Het is dan ook erg belangrijk.

Daarna moet ik nadenken over de compositie. Hoe krijg ik mijn idee het best in beeld? In dit geval zitten twee kinderen voor een terrarium. Als ik ze van de achterkant zou tekenen, zou je het terrarium wel heel goed kunnen zien, maar hun koppies niet. Zou ik ze van de voorkant tekenen, hoe krijg ik dan die bak goed in beeld? Half van de achterkant dus.

Soms weet ik al hoe de figuren eruit moeten zien, omdat ze bijvoorbeeld vaker voorkomen. Soms verzin ik het ook ter plekke.

Pas als ik dit allemaal weet, begin ik met tekenen. (En drukte ik vanochtend op ‘record’).

Ik maak een grove schets op een laag in Photoshop en ‘zie’ in gedachten al meteen of het werkt of niet. Heel gedetailleerd hoeft die schets niet te zijn, behalve als ik een opdrachtgever moet overtuigen.

Dan zet ik die laag op 20% dekking en zet er een nieuwe laag boven. Dat wordt als het ware mijn overtrekpapier.

Soms nog even googlen voor de details, in- en uitzoomen voor het overzicht en.. klaar!

Over deze illustratie heb ik in realtime ongeveer 30 minuten gedaan, en dan reken ik het lezen en nadenken niet mee.  

De Boogie Woogie wordt gespeeld door Johan Blohm