donderdag 6 februari 2014

Katwieltjes

Ik denk nog vaak aan een van de voor mij belangrijkste lessen op de kunstacademie.

We kregen als opdracht een illustratie te maken bij het woord 'katwieltjes'.

Ik liet me door het woord inspireren en maakte tientallen schetsen. Over eentje was ik tevreden, en die werkte ik uit tot een illustratie waar ik best trots op was.

Bij de bespreking vroeg mijn docent: Laat de schets eens zien?
Ik viste 'm tussen de stapel uit, had 'm nog net niet weggegooid. 

En toen zei hij: die vind ik veel en veel beter.

Ik zag onmiddellijk wat hij bedoelde.

Op de illustratie had ik te erg mijn best gedaan. Het was te mooi geworden, te gepolijst, te netjes, te braaf. Het leven was eruit.

En dit is iets waar ik nog altijd heel vaak tegenaan loop, zowel in mijn tekeningen als in woorden.

Heel erg je best doen is niet de manier.
Je moet een balans vinden tussen nonchalance, snelheid, trefzekerheid, intuïtie en concentratie. Durven loslaten. Niet te krampachtig. (Ga d'r maar aanstaan...:-)

Het is alleen zo ongrijpbaar.

Ik kan het nog steeds niet plannen (en nu ga ik een krachtige tekst of tekening maken). Ik denk dat dat nooit zal kunnen, want op het moment dat je precies maakt wat je in je hoofd hebt, wordt het een invuloefening zonder karakter.

Ik heb wel leren vertrouwen op die mix. Het komt wel. (Al is het soms eng als het lang duurt).

Alleen hoe mooi ook, een eerste schets of een eerste tekst vrijwel nooit bruikbaar voor het uiteindelijke doel. Een tekst heeft altijd herschrijven nodig en een schets moet uitgewerkt worden. De echte kunst is om op tijd te stoppen.








6 opmerkingen:

  1. a Mouse is ready to roam the house, he/she knows the cat is not coming off the sofa. I love that hidden kind of humor.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. I love to know what he wrote in his "Vriendinnen boek"

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Dit is zó waar; wat je zegt..! Precies daar loop ik nu al... euhm... twee jaar (... !! ...) tegenaan, bij het tekenen van het verhaal dat ik in mijn hoofd heb voor een kinderboek. Ik wíl het te graag, daardoor denk ik er te veel bij na en... lukt het niet. Of: het staat er precies, soms zelfs nog beter, zoals ik het in mijn hoofd al voor me zag, maar... het resultaat doet me niets (meer). Te lang op gezeten. Je kunt iets dooddenken. En doodmaken; door er te lang op te gaan zitten pielen, met de verkeerde 'mindset'.
    Terwijl: als ik dan de eerste schetsen terugzie...

    Dank daarom voor dit blog, waarmee je immers ook een blik in je eigen ziel geeft.
    Was precies de schop op de juiste plaats, die ik weer even nodig had.
    (ja: onder mijn reet!)

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Hoi Nienke, wat fijn dat ik je zonder dat ik het wist een schop op de goeie plek heb gegeven.
    Een andere les waar ik erg veel aan gehad heb was deze: we moesten een stilleven tekenen, maar we moesten er wel 20 of 30 in een ochtend maken. Met ongebruikelijke materialen.
    Veel te veel, dacht ik, maar wat gebeurde er? Doordat de druk zo groot is en de tijd beperkt, laat je de controle en het perfectionisme los.
    Je laat de gebaande paden en routine los, en er komt een andere kracht op gang, noem het intuitie, noem het gevoel.
    Het was bijzonder verrassend, mooie en vooral onverwachte dingen werden er gemaakt. Ik denk daar nog vaak aan terug.

    Je zou dat kunnen proberen door met jezelf af te spreken in korte tijd (bv een uur) 10 tekeningen te maken en jezelf te beloven ze allemaal weg te gooien als het niks is. Er hangt dus niks vanaf. Alles mag.
    En door de tijdsdruk kun je je ratio niet gebruiken, je doet alles op gevoel. Waarschijnlijk zijn een groot deel van de tekeningen inderdaad crap, maar je doet ongetwijfeld nieuwe ontdekkingen en inspiratie op.

    Ik doe dit zelf ook nog wel eens, als ik vast zit. In zeer korte tijd veel ideetjes noteren, of schetsjes maken. Niet te lang pielen, teveel tijd wekt perfectionisme op.

    Ik hoop dat het lukt. groetjes Iris

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Dat is een hele goede tip, daar heb ik zeker wat aan!
    Onder (lichte) tijdsdruk werk ik inderdaad het beste; soms laat ik het bewust op het moment aankomen dat ik wel móet beginnen (wanneer ik in opdracht iets maak, of iets voor een bepaalde datum gemaakt wil hebben). ;-)

    Alleen dacht ik altijd, dat een zelfopgelegde deadline niet (afdoende) zou werken; je kunt immers zelf maar een eind raak schuiven met die deadline wat je wilt.

    Ik ga het inzetten. Dankje!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Een zelfverzonnen deadline wanneer iets af moet werkt bij mij ook niet, een zelf verzonnen deadline wanneer ik moet stoppen wel :-)

      Verwijderen