Wij wilden in de herfstvakantie een
paar daagjes weg. Waar Lief het meest houdt van water en weidse
vergezichten (het liefst vanuit een boot), ontdek steeds meer dat ik
echt een stadsmens ben.
En daarom werd het dit keer Den Haag.
We boekten een hotelletje midden in de stad. Eerst zagen we een film
in het omniversum, daarna dwaalden we rond op het Binnenhof.
Ik hou van zo'n grote stad. Er is
zoveel te zien, zoveel mensen.
 |
| Het bed moest getest |
Ik kan niet goed tegen drukte en
lawaai, maar dat is vooral als er van alles van me verwacht wordt. Op
een verjaardagsfeest of zo. In een stad zit ik in mijn eigen bubbel,
ik hoef alles alleen maar te ondergaan.
Op de een of andere manier voel ik me
er zo aangesloten op het leven.
 |
| Let op de knuffel in zijn rugzak |
's Ochtends ontbeten we ergens, het
hotel was zo goedkoop omdat het geen restaurant had.
Niet is zo leuk als wakker worden in
een andere stad. Net of je die stad een heel klein beetje ingelijfd
hebt.
We zaten vlakbij Panorama Mesdag, dat
ik nog met geen enkel schoolreisje gezien had. Ik was er benieuwd
naar, vooral omdat het zo beroemd is. Ik had verwacht dat het nogal
suf zou zijn, omdat we natuurlijk ruim 120 jaar later visueel zo
overprikkeld zijn met bioscoop en zelfs 3-D.
Maar ik vond het geweldig. Echt heel
erg indrukwekkend. We stonden er zelfs even met zijn drietjes, de
drukte moest nog komen. Vooral het licht maakte het ongelooflijk
bijzonder. Boven het ronde schilderij van 28 meter doorsnede zit een
lichtkoepel, waar het echte licht van die dag doorheen valt en je
schaduwen van wolken ziet over een eenvoudig strandtafereel bij
Scheveningen in 1881.
Hoe anders was dat toen we er een paar
uur later in 2014 liepen. Hoge, lompe betonnen oostblok-achtige
gevaarten, winkels die hun beste jaren in de vorige eeuw hebben
gehad, troosteloze restaurants waarvan het schilderwerk ons om de
oren waaide.
Maar dat maakte ons niet uit.
Pootjebaden, zonder jas, op 17 oktober! Een bij een supermarkt
gescoorde lunch in de zon!
 |
| Handig, zo'n stoel die iemand vergeten is |
Op de terugweg zijn we bij Schiphol op
het panoramadak wezen kijken.
Dat maakt drie keer panorama in twee
dagen, realiseer ik me nu. Met mijn liefsten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten