Maar het is voor mijn werk!

In een winkel in fluorescerende kleuren, tussen de wasmiddelen en de sportsokken, vond ik een rek met boeken. Ik sprak mezelf streng toe, visualiseerde mijn immer groeiende To Read-stapel, maar toen ik zag dat ze maar 2 euro per stuk kostten, stond ik al bij de kassa. 

Het handige van schrijver zijn is dat ik het all-time-working argument heb: ik kan er wat van leren. Het is voor mijn werk!

Dus. Gekocht.

Wat is dat toch? 

Eerst de titel en de omslagfoto. Dan pak ik het op.  Iets op de achterflap of de eerste pagina spreekt me aan. Een zin, een sfeer, iets.

Ik wil het lezen. 

Zo ging het ook een paar maanden eerder, in een boekwinkel, waar ik dit fijne boekje vandaan haalde. 

Het zijn allebei kleine, fijne verhalen waarin eigenlijk niet veel gebeurt. Ik hou ervan. 

'Ik zal er altijd voor je zijn', van Anne Icart,  gaat over het zusje Anne en haar broer Philippe, die een verstandelijke beperking heeft. Over hun jeugd, over de liefde en de schaamte die ze soms voelt. Het is prachtig. De openhartigheid, de details, de beeldende manier van schrijven sprak me erg aan.  Het is een dun boekje maar een groots verhaal. 

'Huis en hemel' van Monika Sauwer, het boek uit de neonwinkel, ademt dezelfde sfeer. Het gaat over een meisje en haar grootvader. Veel gebeurt er niet, behalve dat de jaren verstrijken en beide ouder worden. Een mooi inkijkje in twee levens. Ik kan niet zeggen waarom, maar ik vond het ontroerend.

Wat is toch het geheim van sommige schrijvers om met een paar zinnen een hele film te kunnen oproepen, inclusief geur en gevoel? 

Ik wil dat ook kunnen. Ik vind dat ik daar nog veel te veel woorden voor nodig heb.

Welke boeken kun jij echt niet laten liggen? En waarom niet?