Ergens in 1997 had ik een droom.
Ik had een boek geschreven dat een enorme bestseller werd. En toen ik
wakker werd... wist ik het nog.
Snel noteerde ik de hoofdlijnen en het dagdromen kon beginnen. Dit boek
ging ik schrijven, zoveel was zeker! Het voelde als een echte ingeving.
De eerste paar pogingen strandden bij gebrek aan ervaring en de
ingewikkeldheid van het plot. Daarna werd ik in beslag genomen door mijn
illustratiewerk en de eerste boeken die van mijn hand verschenen.
Maar het verhaal van mijn droom liet me niet los. Ik bleef erover nadenken
en deed een paar serieuze pogingen het te schrijven. En toch strandde het steeds
weer.
Nu Zwaartekracht bij de uitgever ligt om te worden geredigeerd, achtte ik
de tijd rijp om Het Verhaal te gaan schrijven. En dan nu écht.
Ik vond het zó bijzonder dat ik deze droom had, dat ik het echt een kans wilde geven. Zo 'uitgekozen' door een verhaal was ik nog nooit geweest.
Na een eerste voortvarend begin liep ik toch weer vast. Uren wandelde ik,
dacht na, las andere boeken. Ik kwam er niet uit. Het plot bleef grote gaten en
(verboden) toevalligheden bevatten, of ik moest het zo veranderen dat de
essentie van wat ik gedroomd had, er niet meer in zat. En dat wilde ik niet,
want ik wilde die droom eer aan doen. Ik had het tenslotte niet voor niets
gedroomd. Dus dat moest erin, maar het plot bleef rammelen.
Maar dat was het ergste niet.
Het ergste was, dat het niet goed voelde, dat verhaal. Het was te on-Iris.
Te creepy. Ik betrapte mezelf erop dat ik er tegenop zag om
bepaalde scenes te moeten schrijven.
En afgelopen vrijdagavond, in bad (ook zo’n onmisbaar schrijversattribuut) nam ik het
besluit: ik ga het niet schrijven. Ik laat het verhaal los. Ik laat mijn droom
los. Sorry, droom, ik was zeer vereerd, en zestien jaar heb ik je bij me gehad,
maar je bent bij de verkeerde persoon terechtgekomen. Iemand anders moet je
schrijven.
Dus als jij binnenkort een droom krijgt waarin je een bestseller schrijft (en het heeft iets te maken met van de trap vallen en reïncarnatie :-) :
maak er wat moois van! Voelsprieten uit!
En prompt, in datzelfde bad, datzelfde moment, kreeg ik een ander idee voor
een verhaal, dat in zeer lichte mate aan mijn droom doet denken, maar wel
helemaal van mij is. Ik laat het nog even sudderen en broeien, maar het voelt al
veel beter.
Heb jij ooit een betekenisvolle droom gehad, waarmee je in het echte leven
iets wel of niet gedaan hebt?
Mooi, Iris. En zo zie je maar, dat die droom je nu toch uiteindelijk bij een nieuw boek gaat brengen, al was het maar door de droom juist los te laten.
BeantwoordenVerwijderenEn als antwoord op je vraag: ja, dat heb ik, en jij zelf ook, weet ik dan weer heel goed van een droom van je. Maar ik heb zelf ook een leuk voorbeeld. De nacht nadat Pixie overleed droomde ik van een grijzig jong katje met witte voetjes dat door mijn droom huppelde. Ik meldde het op twitter. Een vriendin van me zei: 'Ik ga mijn vriend (dierenarts) vragen of hij een nest grijze kittens weet.' Heel lief van haar, maar er waren geen kittens in zijn praktijk. Wel was de kat van de assistente zwanger. Ik besloot haar te bellen en ze vertelde dat de vader een beetje grijzig is met witte pootjes, een heel bijzondere kat. Zijn ras heet nog Snowshoe ook!
Geweldig! Ik hoop dat ie hier een keer naar binnen waait. :)
BeantwoordenVerwijderenSanneke: bij jou verbaas ik me nergens meer over, dat weet je :-)
BeantwoordenVerwijderenMartine: ik stuur 'm jouw kant op!
Right now it looks like Wordpress is the top blogging platform available right now.
BeantwoordenVerwijderen(from what I've read) Is that what you are using on your blog?
Feel free to surf to my weblog; http://gto120dlaocm402mfos02.com/