dinsdag 18 september 2012

Schrijfspierballen


“Maar jij kunt toch al schrijven?” hoorde ik meerdere keren toen ik vertelde dat ik een korte cursus “Luisteren naar je pen” ga doen.
Behalve dat het waarschijnlijk als verkapt compliment bedoeld was, en als grap, is het niet waar. Tenminste niet als in “ik kan zwemmen/fietsen/mijn veters strikken/300 aanslagen per minuut tikken”.
In 2009 deed ik mee met Nanowrimo: een maand waarin wereldwijd duizenden mensen een eigen roman schrijven van 50.000 woorden. Dat zijn 1667 woorden per dag.
Gekkenwerk, dat kan helemaal niet. Tenminste niet als het geheel een boek moet vormen. Maar ik deed mee om te zien wat het zou opleveren.
En dat was:
1. een erg slecht verhaal
2. de ontdekking van mijn eigen stem.
Nanowrimo is een hele goeie aanrader wat mij betreft voor mensen die last hebben van hun Innerlijke Criticus en van writer’s block.
Doordat je onder druk zoveel tekst moet produceren, moest ik wel uit een ander vaatje tappen, een andere dan de rationele, bedachtzame stem die ik voorheen het woord gaf. Die was niet toereikend, want die was veel te logisch en te verstandig en vond overal wat van, dat hield maar op, ik kwam bij lange na niet aan het aantal woorden.
Dus ik begon van wanhoop maar gewoon wat onzin te schrijven.
En wat gebeurde er?! Er kwam tekst. En er kwam niet zomaar tekst, er kwamen mooie zinnen, verrassende associaties, onverwachte beelden, poëtische zinnen die soms precies raak waren en beter waren dan ik had kunnen bedenken.
Ik zat met grote ogen te kijken naar wat ik zelf schreef. Zo wonderbaarlijk: komt dat uit mijn brein?
Dat was het moment dat ik ontdekte wat er gebeurde als je de teugels loslaat: mijn eigen stem liet van zich horen.
Uiteraard is niet alles, of misschien bijna niets, van deze zo grof geschreven tekst bruikbaar. Maar laat er eens een kwart tekst overblijven die in de basis goed is. Dat is dikke, vette winst.
Met die stem heb ik *Wish you were here* geschreven en schrijf ik nu aan een nieuwe roman. En zoals een beroemde operazangeres stemoefeningen blijft doen, een sporter rekoefeningen, een pianist riedeltjes blijf spelen om zijn vingers soepel te houden, zo train ik mijn schrijfspierballen. Met een cursus. 

5 opmerkingen:

  1. Hoi Iris,

    Leuk om te lezen hoe jij je stem gevonden hebt. Het is inderdaad moeilijk om de innerlijke criticus de mond te snoeren en gewoon te schrijven wat erin je opkomt. Ik heb dat met liedjes net zo ondervonden en het blijft moeilijk om het gewoon te laten vloeien. Soms komt het in een keer andere keren zit ik te worstelen met een idee dat maar geen vorm wil aannemen. Leuk om te lezen dat wat dat betreft alle schrijfdisciplines met dezelfde problemen kampen.

    Groet

    Dirk

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Hoi Dirk, dat is zeker leuk, om te horen dat je met hetzelfde tobt. Schrijf jij zowel je teksten als de muziek? En wat is er eerder? En wat gaat makkelijker? Heb je nog "trucjes" om de boel in gang te zetten?
    groet Iris

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Hoi Iris, ik schrijf inderdaad tekst en muziek zelf. De tekst is er bij mij eigenlijk altijd eerst. Het ritme, de klemtonen en rijmschema bepalen voor een groot gedeelte de melodie.

    Als ik niet weet wat ik moet schrijven, kijk ik om me heen en begin dat te beschrijven. Als ik dan een maal aan het schrijven ben, dan komt er vanzelf wel iets, niet altijd wat goeds, maar soms komt er in een keer een hele tekst uit.

    Soms neem ik me voor om binnen een bepaald genre iets te schrijven of beperk ik mezelf door bijvoorbeeld een liedje te schrijven over liefde zonder het woord liefde te gebruiken... Als ik echt geen inspiratie blader ik terug in mijn boekje en ga ik verder met wat ik al heb geschreven en nooit heb afgemaakt. Soms met verbluffend resultaat...

    Groet,

    Dirk

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Hoi Dirk, leuk om een inkijkje te krijgen in je schrijfkeuken:-) Dat om me heen kijken en je laten inspireren door wat er is, herken ik. En iets beschrijven zonder het woord zelf te gebruiken ook. Heb je ook wel eens een verhaal of zoiets geschreven?

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Hoi Iris,

    Ja en nee... de meeste van mijn liedjes zijn verhalen, maar dan heel beknopt. Een echt verhaal heb ik nog nooit geprobeerd en als ik kijk hoe lang ik bezig ben met een liedje, dan lijkt het me heel erg moeilijk. Bij een liedje begin ik soms te schrijven zonder dat ik weet waar het naar toe gaat en ik heb altijd het idee dat je een plot moet hebben voor je kan beginnen aan een verhaal...

    Groet,

    Dirk

    BeantwoordenVerwijderen